Schotland, Cairngorms. Mei 2008.
Larig Ghru
Half mei 2008 een heerlijke rugzaktrekking door de rauwe schotse Cairngorms.
Goed idee toch? De lente echt begonnen terwijl de muggen en midgets nog
niet uit hun winterslaap zijn gekomen?
Het is dan ook een grote verrassing dat er
begin mei er op de flank van de Cairn Gorm nog volop geskied wordt. Tja,
en met volle winteruitrusting munro's beklimmen lag niet in de planning.
Een week voor vertrek verandert het weer. Stralende zon en hoge
temperaturen. Uiteindelijk ideale omstandigheden gekregen. Een week lang
zon, lange avonden, koele nachten en water, heel veel (smelt)water.
Rothiemurchus Forest
Via Edinburgh naar Aviemore en na brandstof ingeslagen te hebben nog 2 uur lopen in de richting van de Larig Ghru, de pas die de Cairngorm mountains doorsnijdt richting Breamar. Een uitstekende en liefelijke kampeerplek in het Rothiemurchus, het oeroude Caledonische pine-forest, is een beste start van de tocht.
De eerste lange loopdag gaat door de rauwe Larig Ghru naar de omgeving van Derry Lodge. Hier vind ik de 2e en voorlopig laatste kampeerplek beneden de boomgrens. Een klein kampvuurtje maakt het buitenleven gevoel compleet. Dan door de zich langzaam versmallende kloof Glenn Derry omhoog richting Loch Avon waar ik aan het begin van het meer een kampeerplek voor 2 dagen wil vinden.
Loch Avon
Het blijkt een van de mooiste kampeerplekken te zijn die ik ken. Aan de ene kan het prachtige Loch en in de rug de massieve bergen, in hoefijzer vorm om je heen geplooid. Een paar meeuwen in de avondschemer boven het Loch zijn bepalend voor de atmosfeer: een losse rauwe schreeuw die af en toe klinkt benadrukt de rust en de stilte. Ik ben hier ook de enige. De plek is te ver weg voor dagwandelaars wat de ongereptheid goed doet. Zo te zien ben ik ook een van de eersten in dit gebied na het wegsmelten van de sneeuw.
Kampeerplek aan Loch Avon
Munro bagging
De volgende dag blijft de tent achter en met een lichte rugzak en stralend helder weer zoeken we de munro's op. Cairn Gorm en Ben McDui zijn me vriendelijke gezind. Bovenop de Ben McDui is het goed vertoeven met een stevige wind en prachtige vergezichten. Dan afdalen en via Loch Etchachan waarin de ijsschotsen nog vol op aanwezig zijn weer terug naar Loch Avon.
IJsschotsen in Loch Etchachan
Dan opnieuw een prachtige dag en ik besluit nog een munro mee te pikken en de Bynack More te beklimmen die prachtige sculpturen heeft staan op zijn flanken om dan via een brede vlakte af te dalen tot aan de brug over de River Nethy. Vanaf daar denk ik de rivier zuidelijk te kunnen volgen om een aantal kilometers verder weer bos te vinden en op zoek te gaan naar een kampeerplaats. Dat blijkt een avontuur te worden. Na 2 uur bikkelen door dijhoge ruigte, heuveltjes, stroompjes en moeras begin ik toch wel te twijfelen. Dan opeens een idyllisch plekje.
Sculpturen op de Bynack More
Een prachtig grasveldje gelegen in een kleine kom dat het gevoel geeft nog nooit door mensen betreden te zijn. Eén enkel wildspoor en verder niks. Hoe ik hier morgen weer uitkom dat is een vraag voor morgen maar nu eerst genieten van deze plek. Een eenzame koekkoek vliegt een deel van de avond heen en weer alsof ik zijn huis heb gekraakt. Nu ja, gezien de manier waarop zij met haar eigen eieren omgaat moet ze niet zeuren dat ook háár woonomgeving een avondje gedeeld moet worden.
Als ik de volgende dag na een paar uur pittig struinen weer een menselijk pad tegenkom is er zowel opluchting als spijt. Dit was toch wel een erg mooi stuk. Helaas ook hier niet meer geheel vrij van teken. Via de fraaie Ryvoan Pass komen we de bewoonde wereld van Glen More weer binnen en loop ik door het Rothiemurchus. Ik heb een overnachting in het Hilton Hotel (!) geboekt dat tegen het Rothiemurchus aanligt en waar ik op de heenweg wat schone kleren heb achtergelaten. Dan kan ik me weer een beetje presentabel maken voor de terugreis. In plaats van de verwachte luxe blijkt het hotel vooral een familie hotel te zijn voor de plaatselijke omgeving. Een geren, geschreeuw, gelach en gejammer van kleine kinderen is teveel van het goede wanneer je er net 5 dagen eenzaamheid op hebt zitten.
Terugblik op Loch Avon
Als de hotelmaaltijd dan ook nog dramatisch slecht
blijkt zijn verlang ik direct al weer terug naar tentje en
instant-maaltijd (de Noorse drytech randsoenen zijn onbetaalbaar maar wel
erg lekker!).
De trein terug van Aviemore naar Edinburg is een betere manier om weer te
acclimatiseren en langzaam de rauwe bergen achter je te laten.
De Cairngorms is een gebied waar voor een backpacker nog veel te
ontdekken valt en waar ik zeker terug zal keren.
